A s’iscurigada s’intenden nuscos de terra.
Parizzas e bezzas janas riende, ghetan rosas i sos bisos de sa zente.
S’atonzu iforrat, sa bagadia e tepia terra de colores caentes, e sa note si cuguzat de luna e prata lachedhendhe isperas e amores.
A s’iscurigada sa terra, de issa contat paristiorias.
Intendes aboghiare atesu, urpiles contos connotos.
S’atonzu torrat a s’andaine connotu, cantende mutos, de gosu in pratas de ezas fainas, de su connotu, disamistade e turmentos.
Est de prus mea a s’icurigada... custa terra.
11/09/2007
Giuanne Chessa
Venerdì, 09 novembre 2007
|